روز بیستم محرم (بعد از گذشت ۱۰ روز از واقعه جانسوز عاشورا) جمعی از

قبیله «بنی اسد» بدن شریف "جَون" غلام ابوذر غفاری را پیدا کردنددرحالیکه

صورتش نورانی و بدنش معطر بود. سپس او را دفن کردند.

«جون» کسی بود که امیرالمومنین(ع) او را به ۱۵۰ دینار خرید و به ابوذر

بخشید. هنگامی که خلیفه سوم جناب ابوذر را به منطقه «ربذه» تبعید کرد

این غلام برای کمک به او به آنجا رفت و بعد از رحلت جناب ابوذر به مدینه

برگشت و در خدمت امیرالمومنین(ع) بود و بعد از شهادت آن حضرت به

خدمت امام مجتبی(ع) و سپس به خدمت امام حسین(ع) رسید و همراه

آن حضرت از مدینه به مکه و از مکه به کربلا آمد.

شهادت:

هنگامی که جنگ در روز عاشورا شدت گرفت "جَون" خدمت سیدالشهدا(ع)

آمد و برای رفتن به میدان اجازه خواست. حضرت فرمودند: در این سفر به امید

عافیت و سلامتی همراه ما بودی، اکنون خویشتن را به خاطر ما مبتلا مساز.

"جَون" خود را بر قدم‌های مبارک امام حسین(ع) انداخت و بوسید و گفت:

ای پسر رسول خدا، هنگامی که شما در راحتی و آسایش بودید من

کاسه‌لیس شما بودم و حال که به بلا گرفتار هستید شما را رها کنم؟

سپس با خود فکر کرد: من کجا و این خاندان کجا ؟! بنابراین گفت:

آقای من، بوی من بد است و شرافت خانوادگی هم ندارم و نیز رنگ من

سیاه است. یا اباعبدالله، لطف فرموده مرا بهشتی نمایید تا بویم خوش

گردد و شرافت خانوادگی به دست آورم و رو سفید شوم. نه آقای من، از

شما جدا نمی‌شوم تا خون سیاه من با خون شما خانواده مخلوط گردد.

"جَون"می‌گفت و گریه می‌کرد به حدی که امام حسین(ع) گریستند و

اجازه دادند.

با آنکه "جَون" پیرمردی ۹۰ ساله بود، ولی بچه‌ها در حرم با او انس فراوانی

داشتند. او به کنار خیمه‌ها برای خداحافظی و طلب حلالیت آمد، که صدای

گریه اطفال بلند شد و اطراف او را گرفتند. هر یک را به زبانی ساکت کرد و

به خیمه‌ها فرستاد و مانند شیری غضبناک روی به آن قوم ناپاک کرد.

او جنگ نمایانی کرد، تا آن‌که اطراف او را گرفتند و زخم‌های فراوانی به او

وارد کردند.

هنگامی که روی زمین افتاد، امام حسین(ع) سر او را به دامن گرفت و

بلند بلند گریست و دست مبارک خود را بر سر و صورت جون کشید و

فرمود:

« بارالها، رویش را سفید و بویش را خوش فرما و با خاندان

عصمت (ع) محشورش نما».

از برکت دعای حضرت، روی "جَون" مانند ماه تمام درخشیدن گرفت و بوی

عطر از وی به مشام رسید چنانکه وقتی بدن او را بعد از ۱۰ روز پیدا کردند

صورتش منور و بویش معطر بود.

نام او در زیارت شهدا آمده است: «اَلسَّلَامُ عَلَی جَوْنٍ مَوْلَی أَبِی‌ذَرٍّ الْغِفَارِی»