حضرت فاطمه معصومه (س)؛روز اول ذيقعده سال 173 هجري قمري در مدينه

چشم به جهان گشود. پدرش امام هفتم شيعيان حضرت موسي بن جعفر (ع)

و مادرش حضرت نجمه(س) بود كه به علت پاكي و طهارت نفس به او طاهره مي گفتند.

آغاز ماه ذيقعده براي حضرت رضا(ع) و دودمان نبوت پيام آور شادي مخصوص

و پايان بخش انتظاري عميق و شور آفرين بود زيرا حضرت نجمه مادر امام رضا(ع)

بعد از ايشان سال ها داراي فرزند نشده بود و از طرفي امام صادق عليه السلام

ولادت چنان دختري را مژده داده بود، از اين رو خاندان پيامبر بي صبرانه در انتظار

طلوع خورشيد وجود حضرت معصومه عليها سلام بودند.

حضرت فاطمه معصومه(س) همچون جده اش حضرت فاطمه زهرا (س) ؛ در علم

و كمالات و قداست، گوي سبقت را از ديگران ربوده بود و همان گونه كه پيامبر (ص) در

شان دخترش فرمود:‌ «فداها ابوها»؛ حضرت موسي بن جعفر عليه السلام نيز در

شان ايشان فرمود: «فداها ابوها»: پدرش به فدايش باد.

 حضرت معصومه عليها سلام همنام حضرت فاطمه است و در اين نام رازها

نهفته است از جمله اينكه در علم و عمل از رقباي خود پيشي گرفته و ديگر اينكه

از ورود شيعيان به آتش دوزخ جلوگيري مي نمايد.

هجرت حضرت معصومه (س) از مدينه به قم : 

یک سال بعد از هجرت امام رضا عليه السلام به خراسان،حضرت معصومه

سلام الله عليها به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی به همراه عده اى از

برادران و برادرزادگان از مدينه خارج شد و به طرف خراسان حرکت کرد و در هر

شهر و محلى مورد استقبال مردم قرار مي گرفت و همچون عمه بزرگوارش حضرت

زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیش را به مردم مى رساند و مخالفت

اهلبیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار مى کرد تا اينكه کاروان حضرت

به شهر ساوه رسید .

در اين شهر عده اى از مخالفان اهلبیت(ع) که از پشتیبانى مأموران حکومت

برخوردار بودند، با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، عده اي از همراهان حضرت

را به شهادت رسانده و جمعي را مجروح ساختند حتى بنابر نقلى حضرت معصومه

سلام الله عليها را نیز مسموم کردند. به هر حال، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و

یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س) بیمار شده و چون دیگر

امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود از اطرافيان پرسید:از «ساوه» تا «قم» چند فرسنگ

است؟ آن چه بود جواب دادند .

فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود: شهر قم مرکز شیعیان

ماست.

بزرگان شهر قم وقتى خبر ورود دختر موسي بن جعفر عليه السلام را شنيدند

به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان

«اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید و عده فراوانى از مردم پیاده

و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حضرت معصومه (س) وارد شهر

مقدس قم شد.

آن بزرگوار به مدت 17 روز در این شهر اقامت داشت و در این مدت مشغول عبادت و

راز و نیاز با پروردگار متعال بود تا اينكه در روز دوازدهم ربيع الثاني سال 201 هجري

پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در 28 سالگي رحلت فرمود .

امروز بارگاه ملكوتي و مرقد مطهرحضرت فاطمه معصومه (س) همچون خورشيدي

در قلب شهر قم مي درخشد و همواره فيض بخش و نورافشان دلها و جانهاي تشنه

معارف حقاني است.

 امامزادگان مدفون در حرم حضرت معصومه (س) :

در مجموع 16 امامزاده در حرم كريمه اهلبيت (ع) مدفون هستند كه از اين 16 نفر،

9 خانم در سرداب اصلي و در كنار حضرت معصومه (س) دفن شده اند كه 3 نفر از

اينها دختران امام جواد (ع) هستند .

................................................

علامه مجلسي (ره) از كتاب «تاريخ قم» نقل مي‌فرمايد:

«يكي از صاحبان قبور بابلانيّه اُمّ محمد دختر موسي المبرقع ابن محمد بن

علي الرّضا مي‌باشد. يعني:عبارت است از صبيّه مرضيّه موسي مبرقع(فرزند

امام جواد-ع-)، بعد از آن كه از دنيا رفت، او را در كنار فاطمه (س) دفن نمودند.

وقتي ميمونه بنت موسي المبرقع وفات نمود، او را در نزد فاطمه دفن كردند،

و بر آن دو قبر، قبّه بنا كردند.

وقتي امّ اسحاق، كنيز محمد بن موسي المبرقع وفات نمود، او را نيز كنار

فاطمه دفن نمودند. همچنين امّ حبيب، كنيز ابوعلي محمدالرضا را نيز در

آنجا دفن نمودند. و نيز بريهيّه، خواهر محمد بن موسي كه صبيّه مرضيّه

موسي المبرقع است، در آنجا مدفون گرديد.

و افراد ديگر از قبور بابلانيه: زينب و امّ محمد و ميمونه (كه هر سه دختران

حضرت امام محمدتقي عليه‌السلام) در همانجا مدفون مي‌باشند»

" بحارالانوار، ج 102، ص 265."