ن : حميد
کلمۀ «اولو العزم» یک‌بار در قرآن آمده است. خداوند می‌فرماید:
«فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل...»؛ مانند رسولان اولوالعزم
صبر کن و...".
در کتاب‌های تفسیری آمده است: با توجه به اینکه پیامبران صاحب
شریعت جدید و آیین تازه با مشکلات و گرفتاری‌هاى بیشترى روبرو
بودند و براى مقابله با آن، عزم و ارادۀ محکمترى لازم داشتند، به این
دسته از پیامبران، اولو العزم اطلاق شده است.
پیامبران اولو العزم، دینی آورده بودند که پیامبران بعدی باید آن را ترویج
می کردند تا زمانی که پیامبری با آیین جدید و شریعت تازه ظهور کند.
خداوند هم در قرآن به تشریع دین و ابلاغ آن توسط پیامبران اولو العزم
اشاره می‌کند و نام چهار پیامبر را که دارای دین و شریعتی خاص بودند
( غیر از پیامبر اسلام که آخرین دین الهی توسط وی آورده شد، و در
این آیه مورد خطاب است) می‌آورد: "برایتان از دین همان را تشریع کرد
که نوح(ع) را بدان توصیه فرمود، و آنچه ما به تو وحی کردیم و به
ابراهیم(ع) و موسی(ع) و عیسی(ع) توصیه نمودیم این بود که
دین را به پا دارید و در آن تفرقه نیندازید"
پیامبران اولوالعزم در روایات
طبق روایات ائمه اطهار(ع)، صفات اولو العزم این چنین بیان شده است:
- دارای دعوت همگانی و جهان‌شمول برای انس و جنّ بوده‌اند.
- شریعت و دین مستقل و تازه‌ای داشتند.
- کتاب آسمانی داشتند.
دو نکته مهم :
اول اینکه معنای شریعت مستقل این نیست که با شریعت پیامبران قبلی
کاملا متفاوت باشد بلکه معنایش این است که بنابر مقتضیات زمان،
شریعت ها هم متفاوت می‌شد که این امری طبیعی است.
دوم اینکه فقط داشتن کتاب مطرح نبوده چرا که حضرت داوود(ع) اگر چه دارای
کتاب آسمانی است، اما کتاب او، کتاب احکام و شریعت مستقل و تازه نبوده،
چنان‌که حضرت آدم(ع)، شیث(ع) و ادریس(ع) هم دارای کتاب بودند، ولی
اولو العزم نبودند.
در روایات، از کتب نوح(ع) و ابراهیم(ع) به نام «صحف» یاد شده است، اگر چه
در قرآن از کتاب موسی(ع) نیز به نام صحف نام برده شده ولی به مجموع آن
صحیفه‌ها تورات می‌گویند. کتاب حضرت عیسی(ع) هم انجیل و کتاب حضرت
محمد(ص) قرآن است.
:: موضوعات مرتبط: پیامبران الهی
