این نیت است که به کاری ارزش می دهد و یا ارزش آن را باطل

می کند. هر عبادتى باید با نیت و قصد «قربه الى الله» انجام شود

از این بالاتر، نیت به قدرى مهم است که حتى اگر امور غیر عبادى

با نیت صحیح الهى انجام شود همان امور عبادت محسوب خواهد

شد از این رو پیامبر اکرم(ص) در نصایح خود به ابوذرغفاری فرمود:

«اى ابوذر! باید براى هر چیزى حتى خوابیدن و خوردن داراى نیت

باشى.»

هر قدر که نیت خالص تر و جامع تر باشد ارزش عمل بیشتر خواهد

شد و به عکس؛ نیت ناصحیح و آلوده و یا ریا آلود، عمل را گرچه ظاهرى

نیک داشته باشد اما آن را تباه و فاقد ارزش مى کند بر همین اساس

رسول خدا(ص) فرمود: «انما الاعمال بالنیات» همانا کردارها بستگى

به نیت ها دارند.

در جنگ احد یکى از مسلمانان به نام «قزمان» در رکاب پیامبر(ص)

بسیار شجاعانه با دشمنان مى جنگید به طورى که شش یا هفت نفر

از دشمن را کشت و خودش جراحات سنگینى برداشت. او را براى مداوا

به منزل بردند. یکى از مسلمانان به محضر رسول خدا (ص) آمد و از

شجاعت ها و جانبازى هاى «قزمان» سخن گفت و او را ستود ولى

پیامبر(ص) به جاى تمجید از او فرمود: «او اهل دوزخ است».

آن شخص که از موضوع اطلاع نداشت از سخن پیامبر(ص) تعجب کرد.

«قزمان» در خانه اش بسترى بود و برخی مسلمانان که تصور مى کردند

او در بستر شهادت قرار گرفته و به خانه او آمده به او گفتند: «مژده باد به

تو! بهشت و رضوان خدا، چرا که در راه خیر در میدان جنگ با دشمنان

متحمل آن همه زخم و رنج و زحمت شدى.»

«قزمان» که تا آن وقت ماهیت خود را نشان نداده بود و نیتش را آشکار نساخته

بود به آنان گفت: براى چه مرا مژده مى دهید. سوگند به خدا من براى حفاظت

از ملت و قبیله ام با دشمن مى جنگیدم (نه براى خدا و دفاع از اسلام) و گرنه

هرگز نمى جنگیدم.

عجیب این که وقتى زخم هاى بدن او خوب نشد، کاسه صبرش لبریز گشت.

تیرى به خود زد و خودکشى کرد. آن گاه مسلمانان راز سخن پیامبر(ص) را دریافتند

که فرموده بود «او اهل دوزخ است».

در یکى از جنگ هاى عصر پیامبر(ص) یکى از رزمندگان اسلام در میدان جنگ از

دور به یک دشمن که سوار بر الاغ زیبا و چالاکى بود نگریست, با خود گفت:

عجب الاغى است, اگر او را در ملک خود بیاورم, به نیکو متاعى رسیده ام.

تصمیم گرفت براى به غنیمت گرفتن آن الاغ به دشمن حمله کند, با همین نیت به

دشمن حمله کرد ولى در این حمله کشته شد. مسلمانان که به نیت آلوده و انحرافى

او پى برده بودند, او را شهید راه الاغ خواندند و با عنوان ((شهید الحمار)) جنگ

بى محتواى او را تخطئه کردند.