آنچه برای شروع سفر در دین مبین اسلام به آن تاکید شده دادن صدقه و

خواندن آیه الکرسی است اما می دانید چرا عده ای پشت سر مسافر آب

بر زمین می ریزند؟

تاریخچه این عمل بر میگردد به زمان خلیفه دوم و زمانی که شخصی به

نام هرمزان در سمت فرمانداری خوزستان انجام وظیفه می‌كرد. او یكی

از فرماندهان جنگ قادسیّه بود که در نبرد با سپاهیان مسلمان در شهر

شوشتر مغلوب شده و نخست در قلعه‌ای پناه گرفت و به ابوموسی

اشعری فرمانده سپاه اسلام در آن نبرد پیام داد كه هر گاه او را امان دهد

خود را تسلیم وی خواهد كرد. ابوموسی اشعری نیز موافقت كرد از كشتن

او بگذرد و وی را به مدینه نزد خلیفه دوم بفرستد تا خلیفه درباره او تصمیم

بگیرد. (منبع :البلاذري، فتوح البُلدان)

پس از اینكه هرمزان را وارد مدینه كردند، او را به مسجدی كه خلیفه در آن

خفته بود، بردند تا تكلیف هرمزان را تعیین کند. خلیفه در گوشه‌ای از

مسجد خفته و تازیانه‌ای زیر سر خود گذاشته بود. هرمزان، پس از ورود به

مسجد، نگاهی به اطراف انداخت و پرسش كرد: «پس امیرالمؤمنین

كجاست؟» نگهبانان به عمر اشاره‌ای كردند و پاسخ دادند: «مگر نمی‌بینی

او خلیفه است.» سپس عمر از خواب برخاست و كمی با هرمزان گفتگو

كرد و فرمان داد، او را بكشند. هرمزان درخواست كرد، پیش از كشته شدن

به او كمی آب آشامیدنی بدهند. عمر با درخواست هرمزان موافقت كرد و

هنگامی كه ظرف آب را به دست هرمزان دادند، او در آشامیدن آب درنگ

كرد. عمر سبب این كار را پرسش نمود. هرمزان پاسخ داد، بیم دارد، در

هنگام نوشیدن آب، او را بكشند.عمر قول داد تا آن آب را ننوشد، كشته

نخواهدشد.

پس از اینكه هرمزان از عمر این قول را گرفت، آب را بر زمین ریخت. عمر نیز

ناچار به قول خود وفا كرد و از كشتن او درگذشت.

این ماجرا بعدها باعث بوجود آمدن فلسفه ای شد که با ریختن آب بر زمین

یعنی زندگی دوباره به شخصی داده می شود تامسافر برود و سالم بماند

و البته هیچ وجه شرعی هم ندارد .