1) تروپوسفر : (تروپو بمعنی متغير است و اسفر بمعنی گرد و دايره

و منطقه): اين طبقه طبقه آب و هواست. ابر، باد، رعد، برق، باران، برف،

مه و طوفان در اين طبقه است.

2) استراتوسفر: طبقه ای است آرام و تُهی از بخار آب و طوفان و

دگرگونيها، و بدليل خشکی آن معمولا ابر در آن درست نمی شود، از

گسترش يافتن و پخش شدن طوفانها در تروپوسفر جلوگيری می کند

و برای پرواز هواپيماها مناسب است.

3) ازونسفر: (طبقه گاز اُزُن) اين گاز ۹۹درصد از اشعه ماوراء بنفش

که از خورشيد می آيد و برای زندگان در روی زمين خطرناک و کشنده

است را می مکد.

4) مزوسفر: در اين طبقه اجرام آسمانی که از فضا می آيند بدليل

داشتن سرعت بسيار در اصطکاک با جو داغ شده و می سوزند و

خاکستر آنها به زمين می رسد. اگر بزرگ باشند فرصت نمی کنند

کاملاً بسوزند و خاکستر شوند، به اين خاطر بخشی از آنها تا زمين

رسيده و بر زمين سقوط می کنند.

5) يونوسفر: در خود به سه طبقه تقسيم میشود و مسئوليت

انعکاس امواج را دارد هم امواجی که از زمين می آيند و هم امواجی

که از خورشيد می آيند. همينطور اشعه خطرناک ايکس و بخشی از

اشعه ماوراء بنفش قوی را می مکد.

6) ترموسفر: اشعه قوی ماوراء بنفش (که XUV يا EUV ناميده

می شود) را می مکد و در اين طبقه ذرات هوا بار دار می شوند

(بار الکتريکی می گيرند).

7) اکسوسفر: ذرات در اين طبقه نسبت به طبقات پائينی خيلی

کم است و اين امکان حرکت سريع به آنها میدهد و اين به نوبه خود

امکان بيرون رفتن از جاذبه زمين به برخی از آنها می دهد. و بيرون

رفتن ذرات از زمين نيز برای کم شدن از حجم و وزن زمين ضروری

است. در اين طبقه ماهواره هائی نيز گردش می کنند.

« آيا نمی بينيد خدا چگونه هفت (لايه) جو روی را همديگر آفريد، و ماه را

در آنها تابشی گردانيد و خورشيد را چراغی روشنگر».

 آيات ۱۵ و ۱۶ سوره نوح 

جالب اينجاست كه آيه 16 سوره نوح می گويد و ماه را در آنها (يعنی

در طبقات جو) تابشی گردانيد و خورشيد را چراغی روشنگر، اين به

اين معنی است که ماه بيرون از طبقات جو تابنده نيست و خورشيد

نيز بيرون از طبقات جو چراغی روشنگر نيست .

همانگونه که آيه میگويد، ماه در طبقات جو بدليل بازتاب نور آن توسط

ذرات گاز و بخار و خاک و غيره تابش دارد و تابان است ولی بيرون از

طبقات جو ، ماه تابنده نيست و فضا تاريک و سياه است چون چيزی

وجود ندارد که نور آنرا بازتاب بدهد. و ما فقط خودِ ماه را می توانيم ببينيم.

همينطور چنانکه آيه می گويد خورشيد نيز در طبقات جو بدليل بازتاب پرتو

آن در ذرات گاز و بخار و خاک و غيره چراغی روشنگر است و فضای طبقات

جو را روشن می کند، ولی بيرون از طبقات جو خورشيد چراغی روشنگر

نيست و جائی را روشن نمی کند و فضا تاريک و سياه است، چون چيزی

وجود ندارد که نور آنرا بازتاب بدهد. شب هنگام نيز  پرتو خورشيد در فضای

بالاتر از طبقات جو وجود دارد ولی فضا را روشن نمی کند.

« سوگند به خورشید و پرتو آن ــ و به ماه وقتیکه آنرا بازتاب می دهد ــ

و به روز وقتیکه آنرا متجلی می کند ــ و به شب وقتیکه آنرا می پوشاند»

آیات ۱ تا ۴ سوره شمس

نکته جالب اين آیات هم اشاره به اين معناست كه  روز پرتو خورشید را

متجلی می کند و شب آنرا می پوشاند.

تصویری که می بینیم تصویر زمین است که از فضا گرفته شده .

چنانکه می بینیم فضا در اصل سیاه و تاریک است، هر چند نور

و پرتو خورشید در فضا وجود دارد اما متجلی نیست، ولی آن

بخشی از زمین که روبروی خورشید قرار دارد و روز نامیده می شود

آن را متجلی می کند که ارتفاع آن حدوداً 100 کیلومتر از جـو است

و با چرخش زمین و رفتن روز بجای شب، شب آن بخش متجلی پرتو

خورشید را می پوشاند.

«اوست كسى كه خورشيد را روشنايى بخشيد و ماه را تابان كرد، و

براى آن منزلهايى معين كرد تا شماره سالها و حساب را بدانيد. خدا

اينها را جز به حقّ نيافريده است. نشانه‏ها [ى خود] را براى گروهى

كه مى‏دانند به روشنى بيان مى‏كند.» آيه ۵ سوره يونس